Πάει καιρός που λάξευα αυτό το μικρό παραμυθάκι, που σαν σκοπό είχε τις νύμφες -και ακόμα τις έχει- και θαρρώ πως είναι η ώρα του.

Οι λήψεις ξεκίνησαν το 2014 με γνώμονα να ολοκληρωθεί γρήγορα, μα βλέπεις δεν έρχονται όλα όπως θέλει το μυαλό σου, η τέχνη, οι συνθήκες, το συναίσθημα… όλα θέλουν τον καιρό τους.. Η συγκεκριμένη λήψη έγινε τον Οκτώβρη του 2014 και έμεινε εκεί, ίσως να μην θέλει κάτι άλλο, ίσως ακόμα και λειψό να είναι τόσο όμορφο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Ξέρεις τα παραμύθια, τα όνειρα, η φαντασία, θέλουν χωροχρόνο για να βγουν από το κουκούλι τους. Είναι φορές όμως που προτιμώ να μπαίνω εγώ στο δικό τους.

Ευχαριστώ την Χριστίνα Φρατζεσκάκη για την βοήθεια της και είμαι σίγουρη πως σύντομα θα ολοκληρώσουμε αυτό το κομμάτι.