Δεν ξέρω αν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται μέσα στο κεφάλι ενός τρομαγμένου, στις σκοτεινές ή φωτεινές σκέψεις ενός χαμένου χρόνια, στην ελπίδα εκείνου που μόλις σε άφησε πίσω του. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις την δύναμη του Butterfly Effect.

Να φεύγεις, να χάνεσαι, αυτό είναι ελευθερία. Αυτό μου έλεγε η μάνα μου και μου έκοβε τα φτερά κάθε φορά που τα άνοιγα. Κυλιόμουν πάλι στο πάτωμα και μάζευα τα κομμάτια μου…
Πόσο ζουν άραγε;

7:15
Όσες φορές και αν κοιτάξω έξω από  αυτό το κλουβί, άλλο τόσο θα με βλέπω να τραβάω τις φλέβες μου. Θα μπορούσα να παίζω άρπα με τις χορδές αυτές και ο πόνος να γίνεται πιο γλυκός, αλλόκοτος σίγουρα. Θα με νομίσεις τρελή. Δεν ξέρω αν βρίσκομαι καιρό εδώ μα το σώμα μου πόνα τόσο που προτιμώ να με σκοτώσεις τώρα.
Ρε θέλω να ουρλιάξω, θέλω να εκραγεί η φωνή μου και να σπάσουν τα σωθικά μου. Μα ποιος σκατά θα με ακούσει;
Σώπα έρχεται…

Πρέπει να συγχρονιστούμε και να γίνεις τα μάτια μου…

Μπορεί να είναι 15τμ, το δωμάτιο, το υπολογίζω από την ηχώ των βημάτων του. Όταν βρέχει το λάστιχο από το παπούτσι του βγάζει αυτόν τον ανατριχιαστικό ήχο. Δεν ξέρω αν βρέχει, όχι. Καταλαβαίνω όμως πως πατά νερό ή λάσπη. Μυρίζω την υγρασία του χώρου και είναι φορές που δεν μπορώ να ανασάνω. Είναι που με πνίγει και αυτό το φάρμακο που με ποτίζει συχνά…

11:45
Στο δωμάτιο βρίσκεται μια πολυθρόνα που με κοιτά και μια σκάλα ξύλινη. Λογικά έχει πατάρι, σοφίτα. Δεν ξέρω αν βρίσκεται κάτι, κάποιος εκεί πάνω αλλά με τρομάζει.
Το πάτωμα είναι ξύλινο με αρκετά σάπια κομμάτια τριγύρω, το ξέρω γιατί σε κάποια από αυτά έχει βουλιάξει το πόδι μου. Κρέμεται στον αέρα και είναι παγωμένο σαν να μου το έχει αφαιρέσει. Σαπίζει και εκείνο όπως το πάτωμα. Φταίει που χάνω ακόμα αίμα… Πονάω και τρέμω.Θα ονομάζω ότι βλέπω και εσύ θα το βάζεις καλά στο μυαλό σου, θα γίνεσαι μάρτυρας σε ότι και αν συμβεί, σε ότι και αν μάθεις απόψε.

Butterfly Effect | Crime scene 2