Τι είναι η μη κερδοσκοπική οργάνωση A21;
Η A21 αγωνίζεται ενάντια στην Εμπορία Ανθρώπων και φροντίζει για την αποκατάσταση των θυμάτων της σύγχρονης δουλείας
Η εμπορία ανθρώπων τροφοδοτεί την ανάπτυξη του οργανωμένου εγκλήματος και απειλεί την υγεία, την ασφάλεια και τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου. Είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο έγκλημα στον κόσμο.
Η ζήτηση για φτηνή εργασία και σεξ στην Ελλάδα την καθιστά βασικό προορισμό για θύματα τράφικινγκ. Η Ελλάδα είναι γνωστή ως “το κέντρο της εμπορίας ανθρώπων στην Ευρώπη”, καθώς είναι χώρα διέλευσης και προορισμού για τα θύματα. Εξαιτίας της γεωμορφολογίας της και της γεωγραφικής της θέσης αποτελεί κύρια είσοδο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και συγκεντρώνει το 90% των περιπτώσεων παράνομης μετανάστευσης στην Ευρώπη. Αυτοί οι παράνομοι πρόσφυγες είναι από τις πιο ευάλωτες ομάδες στην εμπορία ανθρώπων.
Στις 14 Οκτώβρη περπατήσαμε 150 άνθρωποι στο Walk for freedom #WalkForFreedom στην Αθήνα, για να φωνάξουμε όσο πιο σιωπηλά μποορύμε για 27 εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά σε όλο τον κόσμο.
600 πόλεις, 50 χώρες σε όλο τον κόσμο (μεταξύ τους και Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Δράμα), ενόψει της Πανευρωπαϊκής Ημέρας Κατά της Εμπορίας Ανθρώπων στις 18 Οκτωβρίου.
Αυτά είναι τα συναισθήματα μας:
Μεσημέρι 14 Οκτώβρη και στο Μοναστηράκι όπου ήταν ο τόπος συνάντησης και εκκίνησης, υπήρχε ήδη αρκετός κόσμος. Είναι βλέπεις η ώρα που το κέντρο έχει πάρει ζωή, πουλά και αγοράζει ότι θες, γεμίζει βιτρίνες και αδειάζει πορτοφόλια. Στην μια πλευρά υπήρχε το κοπάδι των πολιτών που πρόσθετε χρήματα στα ταμεία καταστημάτων και στην άλλη υπήρχαν μαυροφορεμένα παιδιά, εθελοντές της A21 με κίτρινα μαντίλια στο στόμα. Δεν σας κρύβω πως ήταν η πρώτη μου οργανωμένη διαμαρτυρία, ειρηνική, άκρως σιωπηρή και με σκοπό την ενημέρωση ενάντια στην ανθρώπινη εκμετάλλευση στην όποια της μορφή και σκλαβιά.
Περπατήσαμε σχεδόν μία ώρα ο ένας πίσω από τον άλλο, με συνοδεία της αστυνομίας, από την βάση που ήταν το Μοναστηράκι, προχωρήσαμε στην βουλή όπου κάναμε στάση, την Διονυσίου Αεροπαγήτου, το Θησείο και καταλήξαμε πάλι στην κεντρική πλατεία του Μοναστηρακίου.
Κάθε μαντίλι (3 στο σύνολο) έγραφε το όνομα και ενός διασωθέντα. Και μόνο ο αριθμός 3 είναι τραγικά μικρός, όταν κάθε 30” ένας άνθρωπος γίνεται σκλάβος. Είναι πραγματικά τραγικό αν σκεφτείς πόσοι μετανάστες, πόσες γυναίκες, πόσα παιδιά ακόμα και άνδρες, εξαφανίζονται παρά την θέληση τους. Αν σκεφτείς πως πολλές τριτοκοσμικές χώρες, χώρες τη Ευρώπης,, της υφηλίου, φιλοξενούν εξευτελιστικές καταστάσεις για το ανθρώπινο είδος.
Σωματεμπορία, εκμετάλλευση, εμπόριο οργάνων και μια λίστα που δεν λέει να τελειώσει.
Έχεις σκεφτεί πως οι άστεγοι μπορούν εύκολα να πέσουν θύμα εκμετάλλευσης για ένα πιάτο φαγητό; Γνωρίζεις πως πολλές χώρες αναγκάζουν παιδιά κάτω των 15, για στρατιωτική θητεία;
Όλα αυτά και άλλα πολλά περνούσαν από το κεφάλι μου, καθώς διασχίζαμε το κέντρο της Αθήνας, έχοντας στο στόμα μου το όνομα του Ivan. (O Ivan είναι ένας 35χρονος άντρας από την Ουκρανία. Ψάχνοντας για έναν τρόπο να στηρίξει την οικογένειά του, δέχτηκε μια προσφορά εργασίας που βρήκε στο ίντερνετ, αλλά, όταν έφτασε, διαπίστωσε πως τίποτα δεν ήταν όπως φαινόταν. Τον ανάγκαζαν να δουλεύει υπερβολικές ώρες σε άθλιες συνθήκες. Τον χτυπούσαν, τον απειλούσαν και τον κακοποιούσαν καθημερινά.) Υπάρχει όμως και η περίπτωση της Eve που σήμερα είναι 7 χρονών. Γεννήθηκε σε μια φτωχή κοινότητα στην Ταϊλάνδη σε μια οικογένεια που δυσκολευόταν πάρα πολύ να τα βγάλει πέρα. Όταν ήταν τριών χρονών, οι γονείς της την πούλησαν για να μπορέσουν να πληρώσουν ενοίκιο και φαγητό. Είδε και έζησε πράγματα που κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να δει και κανένας δεν θα έπρεπε να ζήσει).
Αυτό που παρατηρώ είναι πως ο κόσμος δεν γνωρίζει, δεν ενημερώνεται και ίσως δεν θέλει να ξέρει. Είναι μέχρι να χτυπήσουν την πόρτα σου ή να ζητήσεις την βοήθεια τους.
Μην φοβηθείς.