Θα ξεκινήσω λέγοντας πως δεν είμαι ο άνθρωπος που τα πάει καλά με τα έντομα, όχι γιατί τα σιχαίνομαι αλλά γιατί τα φοβάμαι. Κάπως έτσι λοιπόν, ήρθε η φύση να μου χτυπήσει την πόρτα, με μωρά machaon και να μου δείξει πως δεν είναι κάτι επί της ουσίας.

Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή:

Είναι Σεπτέμβρης και έχω μετακομίσει στο σπιτάκι μου, όπου φτιάχνω το μπαλκόνι. Αγαπώ πολύ τη φύση και την σέβομαι (εξού και vegan για όσους με ξέρουν), έτσι λοιπόν φροντίζω τις γλάστρες μου σε μια ηλιόλουστη και ζεστή ημέρα (φυσικά και μιλάω στα φυτά μου & έχουμε εξαιρετική σχέση). Σε μια λοιπόν από τις γλάστρες και συγκεκριμένα εκεί που έχω τον απήγανο (κάθε σπίτι και δεισιδαιμονικός το έχει), παρατηρώ μικρά σκουληκάκια στην αρχή. “Ω γαμώτο, τι κάνουμε τώρα;”

Δεν τα πείραξα τα άφησα μέχρι να βρω μια ασφαλή λύση για τα ίδια. Αυτά όμως μεγάλωναν και εγώ τα ξεχνούσα (δεν φημίζομαι για την μνήμη μου), ώσπου μια μέρα ήρθε η μαμά μου και μου λέει “έχεις κάμπιες εδώ!” Νοικοκυρά που δεν τα θέλει σαφώς. Τρομοκρατημένη εγώ, γιατί ήταν έτοιμη να τα πετάξει, της είπα ότι δεν θα τα ακουμπήσει και θα βρω λύση. Προσωπικά δεν με ενοχλούσαν, ίσα ίσα τα έβλεπα κάθε μέρα να μεγαλώνουν και να παίρνουν μορφή, να αλλάζουν χρώμα, να υπάρχει ζωή.

Κάθε μέρα λοιπόν, είχαν το πρωινό τους με τα φύλλα από το φυτό. Όσοι με έχετε στο facebook, θα παρακολουθούσατε την τρελή καθημερινότητα με τα μικρά μου. Δεν κρύβω πως ήταν αρκετοί εκείνοι που με κορόιδεψαν γιατί μεγαλώνω κάμπιες ή γιατί αφήνω να μου χαλάνε το φυτό. Δεν με άγγιξαν καν τα σχόλια, γιατί αν με άγγιζαν ούτε αυτά τα πλάσματα θα μεταμορφώνονταν σε κάτι μαγικό, ούτε φυσικά θα υποστήριζα τα πιστεύω που έχω τόσα χρόνια. Πως δηλαδή το κάθε τι πρέπει να το σεβόμαστε.

Να σας πω, πως φυσικά το έφαγαν όλο, επίσης όμως αυτό άνθισε και πάλι (μην ακούω βλακείες λοιπόν), συν ότι τους πήρα δεύτερη γλάστρα για να τους φτάσει.

Anyway, αυτά μεγάλωσαν και άρχισαν να ξεπορτίζουν, κάτι που δεν ήθελα, γιατί αν προσέξατε παραπάνω, ανέφερα πως φοβάμαι, πέραν του ότι έχω και ένα γατί περίεργο που δεν θα ήθελα κάποιο να πάθει κάτι. Σκεφτόμουν πως είναι καιρός, να πάρω την γλάστρα και να την αφήσω στο βουνό και να βρουν την τύχη τους. Ώσπου μια φίλη που παρακολουθούσε όλο το ιστορικό από τα social, μου έστειλε ένα άρθρο, πως είναι η κάμπια Papilio machaon και πως πρόκειται να γίνει πεταλούδα! Μια που το διάβασα και μια που είδα την επόμενη μέρα το πρώτο κουκούλι. Το συναίσθημα δεν περιγράφετε πέρα από την λέξη ΕΥΤΥΧΙΑ.

Έτσι λοιπόν τους έφτιαξα “κατάλυμα” με ότι είχα, για να τα κλείσω στην ουσία.

Μέσα στο διάστημα που μεγάλωναν, είχα παρατηρήσει μια πεταλούδα που πλησίαζε το συγκεκριμένο φυτό αλλά δεν έδινα σημασία. Να σας πω λοιπόν πως ήταν η μαμά, που για μέρες μου άφηνε αυγά… η ίδια μαμά που ήρθε και την τελευταία ημέρα να τα δει (είχαν ήδη γίνει κάμπιες) και εγώ φώναζα από το μπαλκόνι πως γεννήσαμε (και όμως!).. όταν φάνηκε η πρώτη πεταλούδα να ξεπορτίζει από το κουκούλι.

• Θέλει μια ώρα κοντά για να τινάξει τα φτερά της και να μπορέσει να πετάξει.
• Τα χρώματα αλλάζουν από καφέ, σε κίτρινο και τέλος στο πράσινο.
• Υπάρχουν 2 ειδών κουκούλι, ένα καφέ και ένα πράσινο, που το κάθε ένα θέλει τον δικό του χρόνο.

Από την ημέρα που είδα τις πολύ μικρές κάμπιες μέχρι και την αλλαγή σε κουκούλι, πέρασαν 10 ημέρες σχεδόν. Οπότε το είχα λίγο στο μυαλό μου, γιατί σύνολο έχω 9 και μέχρι τώρα βγήκαν στη φύση τα 5 🙂

Έχουν μείνει λοιπόν 4 κουκούλια ακόμα, που δεν ξέρω πότε να τα περιμένω. Αυτό πάντως που φαίνεται έτοιμο, κουνάει, σαν έμβρυο σε κοιλιά! Την πρώτη φορά τρόμαξα και το κοιτούσα σαν alien, πλέον όποτε το κάνει, του μιλάω (δεν είμαι καλά, να ξέρετε).

Εδώ να σημειώσω πως το 5ο που άνοιξε τα φτερά του, είναι του αγαπημένο μου και αυτό γιατί ήταν το αδύναμο. Έπεσε στα νερά με το που βγήκε και δεν είχε δύναμη να σταθεί. Μετά από μια ώρα όμως, βρήκε το θάρρος και πέταξε μακριά 🙂

Το διαφορετικό σε αυτό, ήταν μια μικρή πράσινη κουκίδα που είχε, σε σχέση με τα υπόλοιπα, κάτι που το κάνει μοναδικό.

Πιστεύω στη δύναμη της φύσης και της αγάπης, καθώς πιστεύω πως για κάποιο λόγο ήρθαν σε μένα και είναι καλός οιωνός… και είναι 🙂

Papilio machaon

Τάξη: Lepidoptera, Λεπιδόπτερα
Οικογένεια: Papilionidae, Μαχάονες
Γένος: Papilio (έχει 37 υποείδη)
Είδος: P. Machaon, Old World Swallowtail, Papilio machaon, ή απλά The Swallowtail (όνομα που έχουν όλα τα μέλη αυτής της οικογένειας λόγω της χαρακτηριστικής διχαλωτής τους ουράς).
Έχει δυνατό και πολύ γρήγορο πέταγμα. Τα φτερά της είναι κίτρινα με μαύρες γραμμές και σε κάθε διχάλα της ουράς της υπάρχει ένα κόκκινο «μάτι» για αποπροσανατολισμό των εχθρών της. Το άνοιγμα των φτερών της μπορεί να φτάσει και τα 10 cm.

Την βρίσκουμε να πετά από την άνοιξη έως το φθινόπωρο, σε δάση, ανοιχτές εκτάσεις στα βουνά, λιβάδια, από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 2000 μέτρα ύψος, στην Ευρώπη, βόρεια Αφρική και Ασία. Αν και πεταλούδα του «παλιού κόσμου», πλέον έχει κάνει την εμφάνιση της και στην βόρεια Αμερική όπου εκεί ζει η ακόμη μεγαλύτερη της (12 cm) Eastern tiger swallowtail ή Papilio glaucus.

Στην οικογένεια Papilionoidea έχουμε 5 οικογένειες και είναι:
Παπιγιονίδαι Papilionidae, Μαχάονες
Πιερίδαι Pieridae
Λυκαινίδαι Lycaenidae
Ριοδινίδαι Riodinidae
Νυμφαλίδαι Nymphalidae

Πηγή: https://laspistasteria.wordpress.com

Κατασκευή Caterpillar

Η εποχή ζευγαρώματος στον κόσμο των Machoon πέφτει στο τέλος της άνοιξης. Λόγω κλιματικής αλλαγής όμως μπορεί να πάει και παραπάνω. Η πρώτη γενιά εμφανίζεται τον Μάιο-Ιούνιο, και η δεύτερη από τον Αύγουστο έως τον Σεπτέμβριο. Γενικά τον αναπτυξιακό χρόνο από το αυγό στο imago διαρκεί περίπου 2 μήνες.

Μια εβδομάδα μετά την τοποθέτηση πολύ μικρών κίτρινων αυγών, γεννιούνται μικρές κάμπιες. Οι προνύμφες Swallowtail ανήκουν σε αυτές τύπους κομματιών που αλλάζουν το χρώμα τους στη διαδικασία ανάπτυξης. Οι πρώτες μέρες είναι μόνο μαύρα άτομα με λευκές και κόκκινες κηλίδες στο σώμα τους. Αλλά μετά από 3-4 ημέρες, μαύρες λωρίδες είναι ήδη ορατές πάνω τους και εμφανίζεται ένα πορτοκαλί χρώμα.

Τα κουτάβια της πρώτης γενιάς θα μετατραπούν σε ενήλικα σε 15-20 ημέρες, και το δεύτερο από τον χειμώνα. Η περίοδος μετασχηματισμού τους είναι αρκετός μήνες.

Μέθοδοι προστασίας Caterpillar

Όπως οτιδήποτε έχει ζωή  στη φύση, έτσι και αυτά έχουν αρκετά μεγάλο αριθμό φυσικών εχθρών.

Γνώριζες πως οι άνθρωποι θεωρούσαν τους Μακονίους επικίνδυνα παράσιτα και προσπάθησαν να τα εξοντώσουν, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να μειωθεί σημαντικά;

Η μαζική σκόπιμη καταστροφή μελών της οικογένειας Machaon οδήγησε στο γεγονός ότι αυτό το είδος καταχωρήθηκε στο κόκκινο βιβλίο.

Τις κατηγορούν για δηλητηριώδης αλλά δεν ισχύει.  Ίσως τρομάζει ο τρόπος άμυνας που έχουν. Σε περίπτωση κινδύνου, η κάμπια του χοιροστασίου ωθεί τον ειδικό αδένα προς τα εμπρός. Βρίσκεται πίσω από το μπροστινό μέρος του κεφαλιού και μοιάζει πολύ με τα μικρά κόκκινα κέρατα. Αυτά τα κέρατα ονομάζονται οσμετρία.

Το εμπρόσθιο τμήμα του σώματος αυξάνεται και ένα λαμπερό πορτοκαλοκίτρινο υγρό με μια απότομη, ειδική οσμή απελευθερώνεται από την οσμετρία. Είναι αυτός που καλείται να αποκρούει τους εχθρούς και να παρέχει προστασία στους ανθρώπους. Οι αδένες πεταλούδων ενηλίκων δεν χρησιμοποιούν και διαφεύγουν.