Χίλιες σελίδες στα λευκά, μοιάζουν με περιστέρια
Που συλλαβές και όνειρα, σκορπάνε στα αστέρια
Στον δρόμο τους, έχουν φτερά, να πιάνουν τα μαλλιά σου
Και πεταλούδες που κλεψαν για μιας τα φυλαχτά σου

Μα τα φτερά ταράζουνε, τον κόσμο σου εκείνο
Και τράπουλα λαβύρινθο, θα χτίσω για τον Μίνω
Εκείνον που τον σπάγκο του, δέσανε στην ουρά του
Και μύθους μες τα χείλη σου, πλανάτε η σκιά του

Στον τροπικό μου κλείσανε, ορίζοντα το δείλι
Και με τις λέξεις σου μεθώ, τα δυο κλειστά μου χείλη
Που σχηματίζονται στα δάχτυλα, ολόγιομες εικόνες
Ανήμπορα αγάλματα, σε παιδικούς κανόνες

Χίλιες σιωπές γεννήσανε, τα μιλητά σου μάτια
Και με το δάκρυ τους θολό, γεννάνε μονοπάτια
Εκείνα που σου κλέβουνε, μια νύχτα το κορμί σου
Και σαν εικόνα προσκυνά, ο χάρος την ψυχή σου

Σκάκι που παίζει με Θεό, αγγέλους και δαιμόνια
Και για ταξίδι κύματα, κουνάνε τα σεντόνια
Καλή πορεία εύχονται, ασπρόμαυρα μαντήλια
Και νούμερο κληρώσανε, με αριθμό το χίλια

Τόσα πολλά σου δίνουνε, στην χούφτα οι μανάδες
Και για παρηγοριά τραγούδησαν, όμορφες μαντινάδες
Παραμυθάκι όμορφο, να ψάλλει το μυαλό σου
Και με σταυρό στα στήθια σου, να μένει για καλό σου.