Άσε με να περπατώ μέσα στα όνειρα σου
Μου λείπει τόσο η ανάσα σου, το κοίταγμα σου
Μελαγχολική αγάπη γέννησα και απόψε
Φαντασματάκι του τότε, καλώς όρισες στα όνειρα μου

Μα τρέμω ξανά, γιατί είσαι εδώ
Και σκέφτομαι αν πρέπει να σε δω
Να αγγίξω όλα αυτά που έχασα..που έθαψα

Πως προσκυνούν εικόνα αγίων?
Πώς να φιλήσω κάτι που λαχταρώ?
Το αφήνω μονάχα να το βλέπω
Να το θωρώ σαν δώρο παντοτινό

Πώς ξετυλίγουν το κουβάρι της ζωής στα χρόνια τα δικά μου?
Με έμαθαν άραγε οι παλιοί πως πλάθω τα όνειρα μου?
Μα όλο θα, όχι και μη μπούχτισα ζωγραφιά μου
Να τρέξω θέλω να σε δω και ύστερα..
Ας σβήσω πάλι..

Μα πάλι σκέφτομαι , «πάει τέλειωσε αυτό»
Μα πονώ ακόμα, μικρέ μου πρίγκιπα
Πονώ γιατί σε έχασα παλιά..και δάκρυ φέρνει η θλίψη
Ναι ξέρω τι θα πείς..μη μιλείς,σταμάτα!
Χάνω τα λόγια στον σκοπό και σκέφτομαι εσένα

Να πάλι δεν μπορώ να γράψω θεέ μου
Σαν κοπελούδι με ποδιά που ψάχνει την αγάπη
Εκείνη που έχασε πριν καν μάθει πώς να την αφήσει

Μείνε εδώ ταξιδευτή μου
Μα φύγε λίγο πριν την αυγή
Να μείνει στο πέρασμα της νύχτας
Αγκαλιά να γίνεις να ονειρευτώ
Μα σαν ξημερώσει πέτα μακριά και
Μην κοιτάξεις πίσω
Το βράδυ έλα ξανά να ανοίξω το σεντούκι.

3/7/09