Και μπαίνω σε ένα δωμάτιο σκοτεινό
Μα τρέμω πως θα χαθώ εκεί μέσα.
Τρέχω να προλάβω τον χρόνο
Εκείνον που σταμάτησε, όταν ήμουν μικρό
Όταν ήμουν στην κούνια αγέννητο μωρό.
Πιπιλάω τα δάχτυλα μου, γλύφω τις πληγές μου.
Αίμα με γεύση από βύσσινο
Τόσο γλυκό σαν τις αμαρτίες μου.

Ζαλίζομαι και πέφτω… πέφτω αργά
Σύννεφα στα μάτια μου,
Καπνός στους πνεύμονες μου
Και εγώ πέφτω…μα με κοιτάω στην κούνια.

Κοίτα…κάποιος ήρθε
Είναι φορεμένος στα λευκά
Και στους ώμους έχει πανιά
Θέλει λέει να ταξιδέψουμε.

Κοίτα…το φως ξύπνησε
Με αγκαλιάζει σφιχτά…
Πονάω…τρέμω…πέφτω

Σέρνομαι στο βρεγμένο ξύλο
Εκείνο που περπάτησα μικρό
Πονάω…πεθαίνω

Τα δάχτυλα μου έχουν σχοινιά
Και παίζει ο άγγελος μου με αυτά

Κοίτα…κοίτα πως χορεύω
Κοίτα πως γλιστράω στην βροχή
Μη…με πονάς…και πέφτω

Πέφτω αργά

Πονάω

Άνοιξε τα μάτια, κυνήγα το φως
Νιώσε το κρύο στο κορμί μου

Πέφτω

Κράτα με εδώ…μη με αφήνεις
Δεν βλέπεις? Πέφτω…

Μην ροκανίζεις την ζωή μου
Πονάω…
Πέφτω…

Μα πέφτω αργά.