Μην λησμονάς τα φώτα απέναντι που φέγγουν
Μονάχα χτύπους μουσικών που ερμηνευτή γυρεύουν
Μην λησμονάς την ξενιτιά, που ρούχα έχει φορέσει
Πένθιμα είναι στην καρδιά, που ο χρόνος θα πονέσει

Τα φώτα, βρήκαν φάρο που φέγγει σε εσένα
Απέναντι επέρασαν, ταξιδευτές με τρένα
Κούρδισε ένα χαμόγελο και άστο να χορεύει
Ο χρόνος φεύγει μονομιάς, μα αστον να κοντεύει

Τον κόσμο εγυρίσανε και μύρια είπαν όσα
Τα μάτια τους καθρέπτισαν τον δόλιο μπάρμπα ρόσα
Ευχή στερνή τους χάρισε και θησαυρούς χιλιάδες
Να παίζουνε με την ψυχή, στους πιο τρελούς νταλκάδες

Και εκείνοι ευχή κρατήσανε, κατάρα για να γίνει
Άλλα λόγια είπανε, τον πόνο ν’ απαλύνει
Λιβάνι εμπρός στα μάτια τους και στα μυρωδικά τους
Εξαγνισμό προσφέρανε στα δόλια όνειρα τους

Μην λησμονάς λοιπόν, τα φώτα που δεν σβήνουν
Απέναντι σου κάθονται και μουσικές σου δίνουν
Χαιρετισμό να δέχεσαι και να προσφέρεις μπρος μου
Και με τις νότες, συλλαβές να ζωγραφίζεις φως μου