Εσύ που στέκεσαι στις μύτες των ποδιών και πιάνεις τον αγέρα
Και με τα δάχτυλα ανοιχτά, απόχη κάνεις στα όνειρα σου
Κλείσε τα μάτια σου εμπρός και πήγαινε πιο πέρα
Ή Στάσου, κούρνιασε εδώ στην αλμυρή αγκαλιά μου

Εσύ που ξέρεις πως πετάν με δίχως φτερά και φρένα
Μα πάντα τρέχεις μόνος σου σε δρόμους από χρώμα
Άρπαξε την βεντάλια μου και μοίρασε σε εμένα
Εκείνα τα σπιρτόκουτα που θάφτηκαν στο χώμα

Εσύ που τώρα έγινες χώμα κρασί και αλάτι
Και με την σκέψη ψέλλισες λόγια από τον καιρό σου
Πιάσε αντάμωμα καλό και χάρισε γινάτι
Και άσε την μαύρη μοίρα σου κάνε την καλό σου

Φυλαχτό στα στήθη σου και αρχόντισσα κυρά σου
Να είναι το αλητόπαιδο στα ψεύτικα όνειρα σου
Νανουριστό κελάηδισμα στα χείλη να σου δώσουν
Όμορφες ξωτικές νεράιδες για να σε βαλσαμώσουν

«Με αυτό το ρόδι θα σιωπώ και θα σε αγαπάω»
Χάραξαν σαν αγκάθι σου στην μνήμη σου επάνω
Όπως καρφώσανε πολλοί ευχές για την ζωή σου
Και λόγια, μύρα έπλασαν καινούργια στην ψυχή σου

Χίλια καλά σου εύχομαι μωρό των στεναγμών μου
Που σαν τις χάντρες γλίστρησαν στο βάθος των ματιών μου
Και άλλα τόσα να βρεθούν στην χούφτα σου επάνω
Που με μετάξι το προσκέφαλο στα δάχτυλα υφάνω

Με ένα φιλί και μα ευχή το βράδυ σου θα κλείσω
Μα με πολλές νεράιδες θα σου το τραγουδήσω
Το όμορφο παραμύθι σου θα το κεντήσω με άστρα
Και έτσι εσύ μονάκριβε φωλιά θα χεις για κάστρα