Τι και αν το στόμα μου δεν κολυμπά μέσα στα χέρια σου,
θα έρθει η στιγμή που θα μιλήσει και θα είναι πιο ελεύθερο από ποτέ.
Μην το φιμώνεις, μην το φιλάς… πάντοτε θα βρίσκεις τρόπο να το κλείνεις.
Πάντοτε θα το κοιτάς και θα τρέμεις, ένα τόσο δα κομμάτι λέξης και τρέμεις πια θα πρωτοβγεί.
Μην ακουστεί το όνομα σου, μην σε δείξει το δάχτυλο της λογικής μου.

Θέλω τόσα να πω, μα η γλώσσα μου κόπηκε
σκέφτομαι πιο δυνατά όμως τώρα!
Μην ακουμπάς το μυαλό μου, είναι εύθραυστο και είναι δικό μου,
τις ιδέες πάρτες… θα βρεθούν καινούργιες και καλύτερες.

Ελευθερία,

μην την ακουμπάς.. έχει φτερά πεταλούδας.
Δεν άκουσες… και τώρα η απόχη σου με κρατά εγκλωβισμένο για να νιώσεις εσύ καλύτερα.

Δεν αργεί η ώρα, κλείνομαι στο κουκούλι μου και καληνύχτα.