Violation, fear, woman, death, family, Domestic violence… λέξεις που ενώνουν αυτά που θέλω να σας γράψω και δεν είναι τυχαίες σαν επιλογή. Το τελευταίο διάστημα, ολοένα και περισσότερα δυσάρεστα νέα έρχονται από κάθε μέσο, με κοινό παράγοντα τον βιασμό και μετέπειτα θάνατο μιας γυναίκας.
Δεν ξέρω αν έχει σημασία ο όγκος των πληροφοριών, η αποστάσεις των δολοφονιών, οι δικαιολογίες πίσω από αυτές ή η καθοδήγηση που έχει περαστεί “τυχαία” μέσω ΜΜΕ, αλλά επικρατεί μια ορολογία που αρκετοί δεν δέχονται, δεν αναγνωρίζουν, δεν τους κάνει. Αφορά τη λέξη γυναικοκτονία, που όπως αναγράφεται και στο λεξικό… χμ δεν υπάρχει στο λεξικό και αυτό γιατί το έγκλημα μίσους (όπως χαρακτηρίζεται ως προς το γυναικείο φύλο, αναγνωρίστηκε ως έγκλημα, αρκετά χρόνια μετά (ακόμα το συζητάμε στις μέρες μας).
Γυναικοκτονία
Γυναικοκτονία χαρακτηρίζονται τα εγκλήματα μίσους που βασίζονται στο συγκεκριμένο φύλο, ο οποίος γενικά ορίζεται ως «η δολοφονία γυναικών (ή κοριτσιών) επειδή είναι γυναίκες».
Η πρώτη καταγραφή
Πρώτη καταγραφή έγινε το 1820 με διάστημα 10 χρόνων, δηλαδή έως το 1830. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία το 1801, για να υποδηλώσει “τη δολοφονία μιας γυναίκας. Έπρεπε λοιπόν να δοθεί μια ταυτότητα για το φύλο. Το 1848, αυτός ο όρος δημοσιεύθηκε στο νόμο λεξικό νομικών όρων του Wharton’s.
Το 1976, η φεμινίστρια & συγγραφέας Diana EH Russell ήταν ο πρώτος άνθρωπος που καθόρισε και διέδωσε αυτόν τον όρο στη σύγχρονη εποχή. Ορίζει τη λέξη ως «τη δολοφονία γυναικών από άνδρες επειδή είναι γυναίκες».
Για να επιστρέψουμε στο σήμερα και τον τρόπο που το χρησιμοποιούμε ή αρνούμαστε να το χρησιμοποιήσουμε σαν ορολογία, αμφισβητει για κάποιους την αναγκαιότητα ορισμού της δολοφονίας γυναικών χωριστά από τη συνολική ανθρωποκτονία.
Και αναρωτιέμαι… Θα πρέπει η δολοφονία να χωρίζεται σε κατηγορίες; Μας ενοχλεί όταν δίνουμε βαρύτητα και δεν είναι “απλά” μια δολοφονία; Ενοχλεί γιατί αφορά γυναίκες; Ενοχλεί που γενικά ασχολούμαστε;
Ας επιστρέψουμε στο θέμα ενδοοικογενειακή βία και ας δούμε τι ΠΡΕΠΕΙ να ξέρουμε όλες!
Επηρεάζει και ποιον;
Η ενδοοικογενειακή βία επηρεάζει 3 στις 10 γυναίκες καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους και εκτιμάται ότι το 13,5% των ανθρωποκτονιών εμπλέκονται σε στενούς συντρόφους και το ποσοστό αυτό των δολοφονιών είναι έμφυλο. Από την άλλη, άλλοι υποστηρίζουν ότι, δεδομένου ότι πάνω από το 80% όλων των θυμάτων δολοφονίας είναι άνδρες, ο όρος δίνει μεγάλη έμφαση στη λιγότερο επικρατούσα δολοφονία γυναικών.
Τι συμβαίνει όμως;
Ένας σύντροφος είναι υπεύθυνος στο 40% περίπου των ανθρωποκτονιών με θύμα γυναίκα, σε σύγκριση με το 6% της ευθύνης των συντρόφων σε ανθρωποκτονίες που αφορούν άντρα ως θύμα. Η μελέτη της γυναικοκτονίας αποτελεί κοινωνική πρόκληση.
8 σημάδια έχουν καταγραφεί έως τώρα, που εάν τα αναγνωρίζετε, καλό είναι να απευθυνθείτε σε
έναν ειδικό:
- Ιστορικό προ σχέσεων: Βίαιη συμπεριφορά και ποινικό μητρώο, ισχυρισμοί ότι οι πρώην κοπέλες του είχαν κάποιο πρόβλημα.
- Συμπεριφορές πρώιμης σχέσης: Ερωτεύεται με την πρώτη ματιά, είναι παθιασμένος, ζηλιάρης, δεσμεύεται πολύ σύντομα.
- Συμπεριφορές σχέσεων: δείκτες κινδύνου όπως φωνές, ξεσπάσματα θυμού, εκρήξεις, κακή συμπεριφορά.
- Πιθανή αιτία ανθρωποκτονίας: καυγάδες, διαφωνίες, χωρισμός, προβλήματα υγείας, οικονομικά προβλήματα, απειλές ή φήμες.
- Κλιμάκωση-συχνότητα, σοβαρότητα, καταδίωξη, επιμονή.Αλλαγή στη σκέψη, θέλει να έχει ακόμα περισσότερο τον έλεγχο της συζύγου- συντρόφου.
- Σχεδιασμός: Αγορά όπλων, σκάψιμο τάφων, χειριστικές συμπεριφορές, οργάνωση του φόνου και του άλλοθι.
- Ανθρωποκτονία: Αγνοούμενη γυναίκα, άρνηση ότι το έκανε, κατηγορεί άλλους, πέφτει σε αντιφάσεις, ισχυρίζεται ότι ήταν ατύχημα, εξομολόγηση
Παρακάτω θα βρείτε πληροφορίες και οδηγίες, για το τι πρέπει να κάνετε, δίχως φόβο αλλά με θάρρος.
Θα πρέπει να κατανοήσετε πως ποτέ κανένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας δεν φταίει και δεν αξίζει τη βίαιη συμπεριφορά που λαμβάνει.
Το πρόβλημα αλλά και η ευθύνη είναι του δράστη και μόνο.
Η άσκηση βίας κάθε μορφής μεταξύ των μελών της οικογένειας απαγορεύεται.
Nόμος Υπ’αριθμ. 3500 ΦΕΚ Α 232/24.10.2006
Αυτό σημαίνει πως η εξύβριση, η απειλή, ο εκβιασμός, ο βιασμός και η κατάχρηση σε ασέλγεια, η λεκτική και η ψυχολογική βία, θεωρούνται και είναι παράνομες πράξεις, καθώς διώκονται ποινικά.
Εντός 48 ωρών
Το άτομο, θύμα, που υφίσταται ενδοοικογενειακή βία, μπορεί να υποβάλει έγκληση κατά του δράστη, είτε καλώντας την αστυνομία τη στιγμή του εγκλήματος είτε μεταβαίνοντας στο κοντινότερο Αστυνομικό Τμήμα εντός 48 ωρών από το συμβάν, ώστε ο δράστης να συλληφθεί και να δικαστεί με την διαδικασία του αυτοφώρου. Το γράμμα του νόμου, είναι εκείνο που θα ορίσει την πορεία αλλά και θα καθοδηγήσει την υπόθεση εκεί που πρέπει, με ασφάλεια ως προς το θύμα.
Εκτός 48 ωρών
Σε περίπτωση που η διαδικασία ολοκληρωθεί μετά το 48ωρο, ο δράστης δικάζεται σε μεταγενέστερο χρόνο. Ο Εισαγγελέας σε κάθε περίπτωση διερευνά την πιθανότητα διαμεσολάβησης μεταξύ του δράστη και του θύματος – αν το τελευταίο δεν την επιθυμεί, η ποινική διαδικασία προχωρά κανονικά. Εάν δεν επιθυμεί να υποβάλει έγκληση, μπορεί απλά να αιτηθεί από την αστυνομία να κάνει συστάσεις στο δράστη.
Σημαντικό λοιπόν να μη χάνουμε χρόνο, πολύτιμο για εμάς.
Περί νομοθεσίας
Ξέρεις πότε διώκονται αυτεπάγγελτα; Όταν υπάρχει σωματική βλάβη, παράνομη βία καθώς και απειλή και η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας. Οι αστυνομικές αρχές υποχρεούνται να παραπέμψουν την υπόθεση στον Εισαγγελέα για να ασκηθεί ποινική δίωξη.
*Σημαντικό είναι να υπάρχουν ενδείξεις ενοχής και δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να «καλύψουν» ή να αποκρύψουν το περιστατικό, καθώς κάτι τέτοιο θα αποτελούσε παράβαση καθήκοντος αλλά και του αδικήματος.
Θεωρητικά με αυτόν τον τρόπο, ο νομοθέτης διευκολύνει το θύμα, δίνοντας τη δυνατότητα σε ένα τρίτο πρόσωπο σε εκείνο δηλαδή, που διαπιστώνει την ύπαρξη ενδοοικογενειακής βίας να επικοινωνήσει και να καταγγείλει το συμβάν στις αρμόδιες αρχές.
Αξίζει να προσθέσουμε, πως κατάχρηση εξουσίας αλλά και παράβαση καθήκοντος, εκδηλώνεται όταν η αστυνομική αρχή/όργανο, δεν προστατεύει το θύμα, μη προσφέροντας του ιατρική περίθαλψη, όταν αυτό χρήζει. Όπως επίσης ισχύει και για κάθε ενέργειά του με την οποία επιρρίπτει ευθύνες στο θύμα όπως πολύ καλά γνωρίζουμε: «κάτι θα του έκανες κι εσύ για να σε χτυπήσει», «το έβαλες το χεράκι σου», «εμ έδινε πολύ αέρα, πολλά δικαιώματα», « αντιμηλούσες και εσύ» και άλλα τέτοια…
Ένα άλλο αξιοσημείωτο και τραγικό λάθος είναι όταν προσπαθούν να παρακάμψουν εύκολα και γρήγορα τη νόμιμη διαδικασία, με σκοπό να “συμφιλιώσει” δράστη και θύμα. Κάτι που συμβαίνει συχνά, με αποτέλεσμα να γυρνούν μαζί στο σπίτι και λίγο καιρό μετά να έχουμε την κατάληξη, αν δεν την έχουμε άμεσα.
Ποιο είναι το νομικό πλαίσιο;
1.Αναζήτηση δικηγόρου, ακόμα και αν δεν κινηθεί νομικά. (Βασικές πληροφορίες και καθοδήγηση).
2. Είναι η υποβολή έγκλησης και η άσκηση ποινικής δίωξης στο δράστη.
3. Θα πρέπει να ζητηθούν ασφαλιστικά μέτρα από το δικαστήριο και αυτό προβλέπεται σύμφωνα με το άρθρο 15 του νόμου 3500/2006.
Tο θύμα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούται να απευθυνθεί σε πολιτικό δικαστήριό και με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, να αιτηθεί την απομάκρυνση του θύτη από την κοινή στέγη, την απαγόρευση και την επίσκεψη στο χώρο εργασίας καθώς και οποιαδήποτε επαφή με το θύμα.
Σε περίπτωση που το επιθυμεί το θύμα, μπορεί να αιτηθεί την έκδοση προσωρινής διαταγής
Σε περίπτωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, μπορεί να αιτηθεί στο πολιτικό δικαστήριο και σύμφωνα με το άρθρο 5 του νόμου 3500/2006, το ποσό που επιθυμεί. Να αναφέρουμε πως το ποσό δεν μπορεί να είναι μικρότερο μάλιστα δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 1.000 ευρώ.
Διαβάστε και το 2ο μέρος εδώ.