Butterfly Effect | Crime scene reload: Το κορίτσι της επαρχίας (part 2)

Δεν ξέρω αν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται μέσα στο κεφάλι ενός τρομαγμένου, στις σκοτεινές ή φωτεινές σκέψεις ενός χαμένου χρόνια, στην ελπίδα εκείνου που μόλις σε άφησε πίσω του. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις την δύναμη του Butterfly Effect.

Να δίνεις σημασία πάντοτε στην λεπτομέρεια, στο πιο μικρό κομμάτι που θα δεις, σε εκείνο που δεν θα φάνταζε ο νους σου. Το ίδιο να κάνεις και με τους ανθρώπους…

Θυμάμαι εκείνα τα πρωινά που περίμενα να βρω τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, εκείνες που θα με έκαναν να νιώσω ασφαλής για να μπορέσω να κλείσω για λίγο τα μάτια μου και να μην φοβάμαι. Με θυμάμαι να κάθομαι στην άκρη του ποταμιού με το μάτι να ξεμακραίνει έως την θάλασσα και το βουνό του Νότου. Να ονειρεύεται μιαν καλύτερη ζωή και να ανυπομονεί για εκείνον που απλόχερα θα μου την προσέφερε. Εκείνον που πέρασε μα δε στάθηκε, εκείνον που δεν γύρισε καν το βλέμμα του στο μέρος μου για να δει αν χρειάζομαι βοήθεια.

Σήμερα βρίσκομαι εδώ, στο ίδιο σημείο να κοιτώ προς το Νότο και να ψάχνω λίγο φως να ζεσταθώ. Κοντεύει χειμώνας και το κρύο ξυπνά αναμνήσεις, σαν εκείνες που δεν κοιμούνται ποτές. Εκείνες που λαχταρούν να βγουν από τα σωθικά σου μα δεν κουνάνε ρούπι μέσα από τη ψυχή. Όλα μοιάζουν να είναι σαν τότες, που έφυγες και δεν κοίταξες ποτές πίσω. Και όμως κάθεσαι και πάλι στο ίδιο σημείο με τα ίδια συναισθήματα να σε γδέρνουν, μη μπορώντας να τα θάψεις.

Θαρρείς πως τόσα χρόνια έκανες κάτι. Κλείνοντας τα μέσα σε εκείνα τα βάζα της γιαγιάς που κάποτες φιλοξενούσαν μαστίχα υποβρύχιο. Γιατί οι μυρωδιές πάντοτε ξυπνάνε αναμνήσεις και ποτές δεν τις θάβουν όσο και να θέλουμε.

Γιατί οι φωνές δεν είναι κοχύλια ξεβρασμένα σε μιαν αμμουδιά, παρά σημειώματα σφραγισμένα σε μπουκάλια ποτισμένα στον αφρό της θάλασσας.

Δεν ξέρω αν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται μέσα στο κεφάλι ενός τρομαγμένου, στις σκοτεινές ή φωτεινές σκέψεις ενός χαμένου χρόνια, στην ελπίδα εκείνου που μόλις σε άφησε πίσω του. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις την δύναμη του Butterfly Effect.

Να δίνεις σημασία πάντοτε στην λεπτομέρεια, στο πιο μικρό κομμάτι που θα δεις, σε εκείνο που δεν θα φάνταζε ο νους σου. Το ίδιο να κάνεις και με τους ανθρώπους…

(Συνεχίζεται…)

Part 2

(Visited 51 times, 1 visits today)

Leave A Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.