Τhere is a ghost
And it goes out
On the land,
On the land

Η βροχή χτυπούσε ρυθμικά το ύφασμα από την ομπρέλα και εκείνη η μαύρη σκιά από πάνω τους, έκρυβε τα πρόσωπα τους. Μονάχα στάλες που κολυμπούσαν δίπλα τους, πάνω τους… Και η ορμή όλο να μεγαλώνει. Μια στάλα νερό και χώμα. Τόσο έφτανε για να πλάθουν με την λάσπη.
Φαινόταν όλη η πόλη από τον λοφίσκο εκείνο, σημείο που χρόνια τώρα γινόταν η κρυψώνα τους, το οχυρό για τα όνειρα τους. Πάντα βράδυ… κάτω από εκείνη την λάμπα στη μέση του πουθενά… και χιλιάδες λαμπιόνια να λαμπιρίζουν στο σκοτάδι. Εκεί που η πόλη κοιμάται όταν άλλοι ξυπνούν και αναπνέουν.
Ακίνητοι και η ώρα φεύγει…
Το φεγγάρι χάθηκε, τα σύννεφα πέρασαν και το φως καίει τα μάτια τους. Ακίνητοι και ξεθωριασμένοι. Δίχως βροχή, δίχως χώμα πάνω τους. Και εκείνη η μαύρη σκιά να τους πνίγει.
Κόσμος πάει και έρχεται, κοιτά και φεύγει. Στέκεται εκεί, δίχως συναίσθημα… μια φωτογραφία στο κενό μέσα τους και πάλι αντίο. Κανείς δεν τους ρώτησε ποτέ, κανείς δεν έμαθε γιατί μένουν εκεί… γιατί το χρώμα τους είναι λευκό… γιατί τα στόματα τους είναι πάντα κολλημένα το ένα με το άλλο. Και εκείνη η μαύρη σκιά από την ομπρέλα…
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Oh my lover
Oh my lover
Never was there another
Where has my loverman gone ?

Για δες τα γράμματα τι λένε… Αυτά που βρίσκονται σκαλισμένα κάτω από τα πόδια τους. Όχι δεν είναι αρλεκίνοι, ούτε ηθοποιοί σε πόζα… μήτε μαριονέτες…
Εραστές ήταν… Παιδιά που αγάπησαν λίγο από το δικό σου κομμάτι.
There is a dream
You’ve had before
And forgotten many times
So many times

Είναι από εκείνες τις ιστορίες που κλαις, ανατριχιάζεις και αφήνεις το μυαλό σου να ταξιδεύει. Σε χρόνο δίχως ώρα, μονάχα στιγμές… δικές σου… δικές μου…
Ιστορίες που δεν ξέρεις αν υπήρξαν ποτέ πραγματικά, μα τις μπλέκεις με κάτι δικό σου. Φαντάσματα που ξυπνούν και περιτριγυρίζουν. Σου μιλούν και ακούς μουσική. Μια παρτιτούρα από πιάνο και φεύγεις…
Oh my lover
Oh my lover
Go now, go now, find another
Where has my loverman has gone ?
Έτσι έφυγαν και αυτοί… Έτσι νομίζεις… για δες καλύτερα.
Τα αγάλματα δεν φεύγουν, μένουν εκεί δεμένα και σε κοιτούν. Με ένα φιλί στο στόμα, με τα χέρια σφιχτά το ένα μέσα στο άλλο… Λαξευμένα από χέρι αληθινό, από νερό που γέννησαν τα δάκρυα και από χώμα του Θεού.

Κράτα την ομπρέλα εκείνη, θα σου χρειαστεί.
Away, away
Across the land
Across the land
Across the land

( Δημοσιεύθηκε στο www.musiccorner.gr )